De reis met de TGV en de eerste 4 dagen

Dinsdag 26 april: Per trein naar St. Jean Pied de Port in Zuid Frnkrijk

Tien bracht mij dinsdag ochtend naar het station van Luik waar de TGV om 7.51 uur vertrok. Toen ik echter in de trein instapte kreeg ik toch wel een dubbel gevoel. Je vraagt je stiekem af of er geen andere Santiago gangers in de coupé zullen zitten. Maar in plaats daarvan zie ik alleen zakenmensen in 2- of 3- delig maatpak van Italiaanse snit het Franstalige Financieel Dagblad lezen. De ouderen onder hen de papieren versie en de jongeren de versie op notebook, I-pod, tablet-PC of hoe de moderne communicatiemiddelen ook mogen heten. Ik voelde me dus een vreemde snuiter die in de verkeerde trein was ingestapt. Nu kwam dat natuurlijk ook wel een beetje omdat ik een 1e klas ticket had moeten nemen omdat in de 2e klas geen plaats meer was toen ik 7 weken geleden heb geboekt.

De refuso´s:

In de relatief kleine refuso van St. Jean Pied de Port begonnen we met een voorstellingsronde onder het genot van een glas port. Mensen uit Zuid Afrika, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, UK, België en Nederlend. In volgende dagen zouden daar nog zeer vele landen aan toegevoegd worden.

De refuso´s zijn helemaal niet zo slecht als in de boekjes staat. De bedden zijn welliswaar standaard 2 hoog en in zalen van 6-10 personen in kleine refuso´s en tot 100 personen in Roncesvalles. Maar wel inclusief een schoon kussen, warm water om te doucen en je was in te doen. Norm is dat bij een pelgrimdiner in een refuso of elders een 3-gangen diner wordt geserveerd met ongeveer 2 grote glazen wijn. Wel is het zo dat de prijzen van overnachting en diner al lang geen € 5,= meer is. Overnachting, diner en ontbijt is in de dorpen €20 - €30 en in de steden nog wat meer. Nog steeds erg goedkoop als je kijkt wat je er voor krijgt. Ik vind het niet erg dat het Spartaanse van de ijskoude douche er niet meer is.

De eerste etappe van St. Pied de Port naar Ronchervilles:

Een erg zware tocht van 27 km over de Pyreneën met netto 1500 m stijgen en 500 m dalen. Omdat de tocht niet één maar 3 cols heeft wordt het 2 km stijgen en 1 km dalen. Wanneer ik beropwaarts mensen van 10 tot 30 jaar jonger passeer terwijl ik ze hijgend en sterk transpirerend hoor en ruik ploeteren ben ik wel blij dat ik de voorbereiding serieus heb genomen.

Samenvatting van het dagprogramma

Globaal is het dagschema alsvolgt: 6.00 uur uit bed. Beginnen met lopen tussen 6.30 uur en 7.00 uur, afhankelijk of de refuso een ontbijt serveert. Dan loop ik ongeveer 8 uur met ongeveer 3 onderbrekingen om te eten en te drinken. Ik koop regelmatig een klein stokbrood en kaas en maak onderweg mijn eigen boterhammen klaar. Om ongeveer 3 uur kom ik bij een refuso aan. Als ik eerder ben moet ik vaak wachten. Als ik te laat kom, heb ik kans dat de "herberg" vol is. Zo werden er gisteren nog 15 personen weg gestuurd. Maar er zijn meestal nog wel hotels waar je voor een factor 5 meer ook kunt slapen. En anders kun je ook doorlopen tot een volgend dorp. Daarna douchen, kleren wassen, een HHH en wat aankloemelen totdat meestal om 19.00 uur gegeten wordt. Tussen 21.00 uur en uiterlijk 22.00 uur naar bed en slapen.

Samenvatting over het lopen zelf:

Tijdens het lopen word je continue omringd door de vogels die je begeleiden met hun orkest. Soms loop je met anderen, soms pratend meestal in stilte. Sommigen "praatgragen" lijkt dat wellicht saai maar dat is het niet. En je loopt ook weer weg van elkaar doordat de ene pauzeert en de andere (nog) niet of er een verschil in snelheid van lopen is. Je maakt vele contacten en je laat ze even zo vaak weer gaan. Je komt elkaar in de avond weer tegen of niet natuurlijk. Zo heb ik met de Oostenrijker Jürgen 3 dagen opgetrokken. In de gevaarlijke afdaling vanaf de Pyreneën (sorrie Tien, we konden de veiligere route niet vinden) trokken we samen op. Ook ´s avond hebben we samen wat gedronken en gegeten. Toen bleek hij de volgende dag op vlak terrein niet vooruit te branden was. En zeker niet als het omhoog ging. Toen heb ik hem snel achter me gelaten. Maar ´s avonds hebben we elkaar weer gevonden en heeft hij me nog Spaans geleerd. Inmiddels heb ik hem alweer definitief achter me gelaten.

Het lopen zelf is erg vermoeiend. Ongeveer 1/3 is sterk stijgen, 1/3 is sterk dalen en 1/3 is vlak of zwak hellend. De 7-heuvelenweg in Nijmegen behoort dan tot de 3e categorie omdat je daar gewoon ontspannen kunt lopen zonder veel extra inspanning. In Frankrijk zijn de wegen gewoon geasfalteerd maar in Spanje heeft men getracht zoveel mogelijk de oude oorspronkelijke route te bewaren, inclusief de ruige en ruwe "losse stenen routes" die best wel gevaarlijk zijn omdat je gemakkelijk kunt vallen, je verstuiken (wat me vandaag is overkomen) of je je kunt bezeren. Wel ben ik blij dat men de "natte oversteken" heeft voorzien van "stapstenen" van wel een halve meter hoog. Dat bespaart mij in ieder geval natte gymschoenen.

De etappes:

De afstanden tot nu toe: 27+25+28+32,5=112,5 km = 28 km/loopdag. Ten opzichte van het oorspronkelijke ANWB programma loop ik ruim een halve dag voor.

Foto´s:

De foto´s heb ik niet kunnen opladen. Wellicht dat het me in een andere refuso wel lukt.